P.V. de Combinatie

Jong vitesse, Quievrain 27 juni 2015, 543 duiven, 1289 m/min

Winnaar: Comb Beekman & Zoon

Het pienter ogende overwinnaresje tussen de ingewikkelde staalconstructie

27 juni 2015 was de startdatum van mijn reportersbijdrage voor dit jaar met traditioneel de eerste jonge duivenvlucht op de vitesse. En als ik het woord vitesse neerschrijf moet ik automatisch Bram en Tom Beekman vermelden, althans met oude duiven. Nu bijkt dit echter met de eerste de beste jonge duivenvlucht ook al te gaan gelden.

Om dit te verwezenlijken moet je van goeden huize komen in onze vereniging. Je moet dan aan twee dingen voldoen. De eerste is de meest simpele, je moet namelijk de eerste duif klokken in onze vereniging. Jaja, zo lusten we er nog wel een paar! Denk nu niet dat dit wel meevalt want je moet dan onder andere vóór, ik zal één voorbeeld slechts noemen, Gijs Baan zitten. Een tot de verbeelding sprekende en bijna onmogelijke opgave, zéker op de vitesse jonge duiven. Overdreven? Kijk dan de uitslagen van de laatste drie, vier jaar maar eens na op dit onderdeel.

Bram en Tom weten dit als geen ander en wat doe je dan? Duiven halen bij diezelfde Gijs. Zo werd er deze winter een bonnetje aangeschaft en daardoor werd het winnende duivinnetje van Quievrain verkregen. Een duifje uit KK1 (kweekkoppel 1) een koppel waaruit nazaten nu al zeven keer een eerste prijs vlogen. En dan weet ik nog niet of deze overwinning van de 891 er al wel bijgeteld is. De stamboom van het kweekkoppel 1 kan ik hier niet zo uit mijn hoofd neerpennen, zoon Erwin zit niet naast me, was dit wel het geval dan zou hij het koppel tot in vier geslachten zo opdreunen. Maar ongetwijfeld komt dit koppel nog uitgebreid in beeld dit jaar, feit is in ieder geval dat dit koppel de schijnwerpers ten volle verdiend.

Het was echter niet allemaal euforie op deze Quievrain. Veel jonge duiven kwijt en dat gaat niet anders worden, ik durf het hier keihard neerschrijven, zolang we op de eerste jonge duivenvluchten wat eigenlijk nog steeds opleervluchten zijn, de oostelijk gelegen stations blijven kiezen. De duiven komen dan immers in het oosten de provincie binnen en zijn veroordeeld om over de volle breedte tegen de vaak heersende westenwind op te boksen. Soms vanuit Brabant of nog verder en dat is, als de duiven dorstig worden en daardoor de oriëntatie verminderd, een schier onmogelijke opgave. Feiten liegen niet, ik heb het niet zomaar verzonnen.

Ook bij Bram en Tom deelden in de malaise, ik ga geen aantallen noemen, het is al pijnlijk genoeg. Maar we zijn duivenmelkers, geen afspiegeling van de maatschappij schreef confrater Dingenis onlangs subtiel, en dat is ook ons geluk denk ik. We laten de moed nooit helemaal in de schoenen zinken, we krabbelen er altijd weer bovenop en dat zal ook nu het geval zijn, let maar op.

Bram en Tom, van harte gefeliciteerd, veel succes nog en tot de volgende keer. Ik heb het duifje in handen gehad en het leek even alsof ik bij Gijs was. En daar moet ik immers ook steeds weer naar terug?!

De 891 nogmaals, vanuit een andere positie, niet minder schrander kijkend